Środa, 23 Października

List do Efezjan 3,2-12.

Bracia: Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was,
że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica, jaką pokrótce przedtem opisałem.
Dlatego, czytając te słowa, możecie się przekonać o moim zrozumieniu tajemnicy Chrystusa.
Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom,
to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Jej sługą stałem się z daru łaski udzielonej mi przez Boga na skutek działania Jego potęgi.
Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa
i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy.
Przez to teraz wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich —
zgodnie z planem wieków, jaki powziął Bóg w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
W Nim mamy śmiały przystęp do Ojca z ufnością, przez wiarę w Niego.

Księga Izajasza 12,2-3.4bcd.5-6.

Oto Bóg jest moim zbawieniem!
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą,
i On stał się moim zbawieniem.

Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia!
Ukażcie narodom Jego dzieła,
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.

Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał!
I cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela.

Ewangelia wg św. Łukasza 12,39-48.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu.
Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»
Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze?
Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności.
Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.
Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się,
to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi.
Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę.
Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».

Św. Fulgencjusz z Ruspe

Paweł mówi nam: „Jest to miara wiary, którą dał wam Bóg” (por. Rz 12,3). To, co Chrystus nazywa miarą pszenicy, Paweł nazywa miarą wiary, aby nauczyć nas, że nie ma innej duchowej pszenicy niż czcigodna tajemnica wiary chrześcijańskiej. Dajemy wam tę miarę pszenicy w imieniu Pana, ilekroć oświeceni duchowymi darami łaski mówimy do was zgodnie z regułą prawdziwej wiary. Otrzymujecie tę miarę od szafarzy Pańskich każdego dnia, gdy słyszycie słowo prawdy z ust sług Bożych.
Jaki by nie był nasz pokarm, tę miarę pszenicy Bóg daje nam do podziału. Niech to będzie pokarm naszego dobrego postępowania, abyśmy mogli osiągnąć nagrodę życia wiecznego. Wierzmy w Tego, który daje nam siebie jako pokarm, abyśmy nie upadli w drodze, i który przeznacza siebie jako naszą nagrodę, abyśmy mogli znaleźć radość w naszej ojczyźnie. W Niego wierzmy i w Nim pokładajmy nadzieję, Jego miłujmy nade wszystko i we wszystkim. Bo Chrystus jest naszym pokarmem i On będzie naszą nagrodą. Chrystus jest pokarmem i pociechą podróżnych w drodze; jest zadowoleniem i uniesieniem błogosławionych w ich odpoczynku.